11 sierpnia 2014
Posted in Doktor | Comments: 0
Zaburzenia w gospodarce żelazem są u dziecka zjawiskiem bardzo częstym. Specjalnie sprzyjające podłoże dla tych zaburzeń stwarza dieta niemowlęcia uboga w żelazo oraz duże zapotrzebowanie na żelazo spowodowane szybkim wzrostem dziecka. Dzienne zapotrzebowanie niemowlęcia na żelazo ustala się na górnej granicy normy dla człowieka dorosłego (3 mg). Tymczasem dieta niemowlęcia, w pierwszym okresie życia wyłącznie mleczna, jest nader uboga w żelazo (zarówno pokarm kobiecy, jak i mleko krowie zawierają w 1 1 zaledwie 1—2 mg żelaza). Toteż przy porównaniu wielkości zapotrzebowania na żelazo z jego ilością w diecie widać, jak łatwo może powstać ujemny bilans żelazowy. Z wystąpieniem niedoboru żelaza u zdrowego, donoszonego niemowlęcia należy się liczyć dopiero po ukończeniu 3—4 mies. życia. Do tego bowiem czasu niemowlę wyrównuje niedobory dietetyczne ze swoich zapasów tkankowych żelaza, z którymi przychodzi na świat. Te zapasy żelaza pochodzenia matczynego gromadzą się w tkankach płodu dopiero w ostatnich miesiącach ciąży i wskutek tego są mniejsze u wcześniaków. Małe zapasy żelaza mają również bliźnięta (ponieważ muszą się żelazem matczynym podzielić) oraz dzieci matek z niedoborem żelaza w ciąży. U wszystkich wyżej wymienionych dzieci niedobór żelaza może się ujawnić już przed upływem 3—4 mies. życia. Z innych czynników usposabiających do zaburzeń w gospodarce żelazem wymienić należy zakażenia, zwłaszcza nawracające. W przebiegu zakażenia dochodzi bowiem do upośledzonego dowozu żelaza z pożywieniem oraz nienależytego jego wykorzystania w przewodzie pokarmowym (brak łaknienia, biegunki, wymioty). Również zmniejszona zawartość kwasu solnego w żołądku prowadzi do gorszego odszczepiania żelaza od kompleksów żelazowo-biał- kowo pożywienia, a tym samym do niedoboru dietetycznego żelaza.
Kliknij po więcej