Jednak działanie androgenów nie jest tak jednoznaczne, jak to mogłoby wynikać z powyższego stwierdzenia. Zauważono bowiem, że w okresie dojrzałości androgeny stymulują męskie zachowanie w męsko zorganizowanym podwzgórzu, lecz jednocześnie stymulują żeńskie zachowanie w żeńsko zorganizowanym 'podwzgórzu. Według Dórnera (1969), u szczurów istnieją odrębne ośrodki kopulacji, przy czym „ośrodek męski” jest umiejscowiony w przedniej części podwzgórza, natomiast „ośrodek żeński” – w środkowej części podwzgórza. Dórner (1969) stwierdził, że implantowanie testosteronu w przednią część podwzgórza wywołuje u dojrzałej samiicy szczura męskie zachowanie natomiast Implantowanie testosteronu w środkową część podwzgórza – pobudza żeńskie zachowanie.
Dużą rolę w badaniach doświadczalnych nad zróżnicowaniem płciowym odgrywają antyandrogeny (Neumann i wsp., 1970). Przez podawanie w okresie płodowym antyandrogenów, takich jak octan cyproteronu, uzyskuje się zniesienie wpływu androgenów na ośrodki podwzgórzowe. Podawanie antyandrogenów wpływa również na somatyczne zróżnicowanie, osłabiając jego przebieg w kierunku męskim. Niezależnie od powyższych zmian, podawanie antyandrogenów powoduje wyraźne zmiany w zachowaniu płciowym. Jeśli porównamy zachowanie takich szczurów z zachowaniem normalnych szczurów, to stwierdzimy wyraźną feminiza- cję u tych pierwszych. Zachowują się one biseksualnie. Kopulują z samicami, ale mniej energicznie niż normalne osobniki męskie. Natomiast w obecności normalnych samców zachowanie ich jest żeńskie i tak też są traktowane przez normalne szczury męskie. Rzadko jednak dochodzi do kopulacji oraz rzadko demonstrują one charakterystyczną dla samic lor- dozę,
Komentarze