Stosuje się następujące leki: testosteron jako preparaty: Testostero- num propionicum w dawce 50-100 mg domięśniowo (i.m.) 3 razy tygodniowo, Testosteronum prolongatum w dawce 100 mg domięśniowo (i.m.)
– 2 razy tygodniowo, oraz drostanolon (Masteril) w dawce 100 mg domięśniowo (i.m.) 3 razy tygodniowo przez 6 tygodni, potem 2 razy w tygodniu, fluoksymesteron (Halotestin, Ultandren) w dawce 10 mg doustnie (p.o.), 2–4 razy dziennie, kalusteion (Methosarb) w dawce 100-150 mg doustnie fp.o.) dziennie,
Antyestrogeny. Po odkryciu receptorów hormonów steroidowych zaczęto poszukiwać leków mogących blokować miejsce receptorowe. Odkrycie receptorów hormonów steroidowych i zsyntetyzowanie leków mających powinowactwo do miejsc receptorowych to 2 największe osiągnięcia w planowaniu i prowadzeniu hormonoterapii w raku sutka.
Z dużej liczby badanych związków 3 wprowadzono do lecznictwa: klo- mifen, nafoksydynę i tamoksyfen [13, 16, 19, 27, 34, 52],
Tamoksyfen jest niesteroidowym związkiem, o słabym działaniu estrogenowym, konkurującym z estradiolem o miejsce wiążące z ER, a więc wywołuje efekt antyestrogenowy [16]. U chorych po menopauzie nie dobieranych ze względu na obecność ER obserwuje się ok. 30% „odpowiedzi” o średnim czasie trwania 7,5-13 miesięcy. Remisji z odstawienia leku nie obserwuje się.
Komentarze