Category Doktor

Garnitur różnic dzielących człowieka od zwierząt bywa kompletowany często na gruncie oderwanym od realistycznych przesłanek. Tak na przykład nader często przyjmuje się, że zdolność podmiotowego przeżywania, stany uczuciowe, właściwe są tylko ludziom – wydaje się jednak, że zdolność tę posiadają także zwierzęta. Może za tym przemawiać behawioralnie podobna reakcja ludzi i zwierząt na podobne bodźce, zwłaszcza na przykład w zakresie radości, smutku, niepokoju. U niektórych gatunków, nawet względnie nisko w ewolucji usytuowanych (np. u gęsi – Lorenz, 1972), odebranie zwierzęciu jego partnera powoduje niespokojne poszukiwanie, a następnie wybitne obniżenie dynamiki zachowania, oznaki zobojętnienia przywrócenie partnera wywołuje przeciwstawne cechy zachowania. Kto przyjrzał się zachowaniu psa pozostawionego bez pana i reakcji zwierzęcia na powrót jego ludzkiego towarzysza, kto widział reakcję psa myśliwskiego, który zwęszył, że pan przygotowuje sprzęt do polowania, kto porówna te reakcje z reakcjami dziecka na opuszczenie przez osobę znaczącą i na jej powrót, jak też i na zabawkę, ten się zawaha, zanim odmówi zwierzęciu posiadania zdolności podmiotowego przeżywania i zanim stwierdzi, że są to odruchowe reakcje. Dlatego określone porównania seksualności ludzi i zwierząt nie powinny budzić ani zdumienia, ani protestu są one uprawnione tylko z określonymi zastrzeżeniami i w określonych granicach, poza którymi leżą nowe jakości, podarowane człowiekowi przez ewolucję i rozbudowane przez kulturę.

Warto zwróc...

Jakkolwiek zagadnienie konstytucji ustroju człowieka jest bardzo stare i w ciągu lat czynione były wielokrotnie próby jego rozwiązania, sprawa ta dotąd pozostaje kwestią otwartą. Dawniejsza medycyna uważała konstytucję ustroju za zjawisko wyłącznie wrodzone i utożsamiała je z pewnymi cechami anatomicznymi i morfologicznymi, pomijając znaczenie zjawisk czynnościowych. Wprawdzie swego czasu Hipokrates w ocenie zdrowia i choroby brał pod uwagę organizm człowieka jako całość, podkreślając zależność jego od stanu i równowagi soków ustroju, ale przeważna część badaczy XIX w. nie doceniała należycie sposobu oddziaływania całego organizmu na czynniki chorobotwórcze, przykładając główną wagę do anatomicznie umiejscowionych zjawisk biologicznych.

To przemieszczenie pęcherza moczowego pozostaje w ścisłej łączności etiologicznej z wytworzeniem ubytku w przegrodzie miedniczo-pochwowej (seplum vesicovaginale) wskutek uszkodzenia jej podczas porodu lub rozepchnięcia zwiotczałego z natury i odznaczającego się małą jędrnością dna miednicy. Wskutek tego uszkodzenia lub rozepchnięcia powstają typowe wrota przepukliny „powięzi“ miedniczej, w które opada dno pęcherza moczowego. W tego rodzaju sprzyjających warunkach, zwłaszcza gdy wskutek pęknięcia krocza mięśnie dźwigające odbyt nie stanowią dla przypominających powięź zagęszczeń tkanki miedniczej dostatecznego podparcia, działanie tłoczni brzusznej spycha pęcherz moczowy coraz bardziej ku wrotom przepukliny i dalej przez te wrota, aż wreszcie dochodzi do uwypuklenia się go pod przednią ścianą pochwy.

Decydujące znaczenie rozpoznawcze dla ciąży mają tylko odczyny II i III przedniego płata przysadki mózgowej, jako zależne wyłącznie od ciał gonadotropowych, gdyż odczyn I może być również następstwem oddziaływania na jajniki hormonów rujowych. Wylewy krwi do jajników myszek, których używamy w próbie Aschheima i Zondeka, przedstawiają się jako małe, ciemnoczerwone punkciki w jajnikach, równomiernie bladoróżowo zabarwionych.

Próba Aschheima i Zondeka zależna jest od pojawienia się w obiegu krwi i w moczu prolanów, wytwarzanych w dużej ilości przez łożysko. Obecność ich w moczu kobiet ciężarnych wykazać można już w kilka dni po terminie niedoszłej miesiączki, używając jako narządu doświadczalnego jajników niedojrzałych (8-10 gramowych) białych myszek.

Omocznia rosnąc zbliża się do kosmówki, która w tym czasie posiada na swoim obwodzie dużą liczbę kosmitów. Tkanka łączna omoczni wraz z jej naczyniami krwionośnymi rozpościera się na wewnętrznej stronie kosmówki i wrasta do poszczególnych kosmków, nie posiadających aż do tego czasu naczyń. W ten sposób kosmówka zostaje zaopatrzona w naczynia i dzięki temu płód zyskuje możność odżywiania się drogą naczyń kosmkowych. Kosmówka, przed zaopatrzeniem w naczynia, nosi nazwę kosmówki pierwotnej (chorion primitivum), a po zaopatrzeniu w krążenie, kosmówki prawdziwej (chorion verum) (ryc. 21 a, b). powstaje krążenie kosmkowe...

Klinicznie zapalenie przymacicza rozpoczyna się wysoką ciepłotą i dreszczami, jednocześnie położnica żali się na ostre bóle w dolnej części podbrzusza, co wskazuje, że w tym miejscu powstaje proces zapalny. Już po kilku dniach nawet badaniem zewnętrznym wyczuwamy powyżej jednej lub obu pachwin twarde, ostro odgraniczone opory.. Badaniem zestawionym łatwo wymacać nacieki przymacicza, sięgające aż do talerzy biodrowych, ostro odgraniczone od góry i przechodzące bez wyraźnej granicy na sklepienia, a nawet pochwę. W przypadkach zropienia nacieków krzywa ciepłoty wykazuje typ ropny ze spadkami w godzinach rannych, którym towarzyszą poty, i podniesieniami wieczornymi z uprzednim dreszczem. Tylko operacyjne opróżnienie ropnia lub jego samoistne przebicie się — jeśli wrota odpływu są dosyć szerokie — powoduje spadek ciepłoty. Jeśli zapalenie przymacicza jest tylko surowicze, to po upływie 10—14 dni ciepłota stopniowo opada i po kilku tygodniach wraz z wessaniem się nacieku następuje wyleczenie.

Grupa zaburzeń określonych mianem nerwicowych zaburzeń seksualnych jest wynikiem zmian przede wszystkim w zakresie wyższych czynności nerwowych. A zatem są to zaburzenia „psychogenne”, rozgrywające się na najwyższym piętrze struktury aparatu psychofizjologicznego, będącego podstawą prawidłowych funkcji, odczuć i zachowań seksualnych, to jest w korze mózgowej. Na te właśnie wyższe czynności nerwowe środowisko oddziaływa bez przerwy licznymi bodźcami dodatnimi lub ujemnymi. Nerwicowe zaburzenia seksualne, mimo że mają charakter psychogenny, rozwijają się jednak dopiero wówczas, gdy siła bodźców ujemnych jest zbyt duża i przekracza zdolność adaptacyjną, w sensie oporności ośrodkowego układu nerwowego. A oporność ta uwarunkowana- jest nie tylko czynnikami psychicznymi, lecz także właściwościami substratu anatomofizjologicznego, a między innymi charakterem procesów biochemicznych zachodzących w mózgu. W powstawaniu zaburzeń określanych jako psychogenne bierze więc udział grupa czynników związanych z substratem anatomofizjologicznym. Wynika stąd wniosek, że zaburzenia te mają w istocie charakter złożony, a nazwa „psychogenne” nie odzwierciedla już mechanizmu ich powstawania i odnosi się do okresu, w którym wskutek braku precyzyjnych metod diagnostycznych nie można było wykryć subtelnych zmian anatomofizjologicznych w mózgu, mogących jednakże mieć istotny wpływ na oporność lub podatność ośrodkowego układu nerwowego na oddziaływanie czynników psychicznych.

Jednak działanie androgenów nie jest tak jednoznaczne, jak to mogłoby wynikać z powyższego stwierdzenia. Zauważono bowiem, że w okresie dojrzałości androgeny stymulują męskie zachowanie w męsko zorganizowanym podwzgórzu, lecz jednocześnie stymulują żeńskie zachowanie w żeńsko zorganizowanym 'podwzgórzu. Według Dórnera (1969), u szczurów istnieją odrębne ośrodki kopulacji, przy czym „ośrodek męski” jest umiejscowiony w przedniej części podwzgórza, natomiast „ośrodek żeński” – w środkowej części podwzgórza. Dórner (1969) stwierdził, że implantowanie testosteronu w przednią część podwzgórza wywołuje u dojrzałej samiicy szczura męskie zachowanie natomiast Implantowanie testosteronu w środkową część podwzgórza – pobudza żeńskie zachowanie.

Dużą rolę w...

Zgodnie ze współczesną definicją pojęcia rehabilitacji, pod tym określeniem rozumiemy proces medyczno-spoleczny, którego celem jest przywracanie człowiekowi niepełnosprawnemu odpowiedniej biologicznej i społecznej wydolności, utraconej na skutek choroby, wad wrodzonych czy też zaburzeń rozwojowych. Skuteczność tego postępowania jest największa przy spełnieniu następujących warunków:

Przejawy seksualizmu kobiety zależą od czynników biologicznych (fizjologicznych), psychologicznych i socjologicznych. Na bialogiczne składają się: konstytucjonalnie uwarunkowana siła potrzeb seksualnych oraz całokształt mechanizmów anatomiczno-fizjologicznych biorących udział w reakcjach seksualnych. Czynniki psychologiczne wiążą się z temperamentem kobiety oraz właściwościami psychiki (charakteru), które mogą ułatwiać lub utrudniać reakcje seksualne. Na czynniki socjologiczne składają się wszelkie wpływy kulturowe, środowiskowe i społeczne, które współdziałając z czynnikami psychicznymi – regulują zachowanie się i odczuwanie seksualne. Do dzisiejszego dnia nie rozstrzygnięto jeszcze zasadniczego pytania, które z powyższych czynników odgrywają rolę najważniejszą. Przez dość długi czas większość badaczy skłaniała się do przyjęcia stanowiska, że najważniejszy wpływ na reaktywność seksualną kobiety wywierają czynniki psychologiczne oraz związane z nimi wpływy kulturowe. Przyczyn zaburzeń odczuwania seksualnego oraz na ogół słabszej reaktywności seksualnej kobiety dopatrywano się tylko w rozlicznych i różnorodnych negatywnych przeżyciach (urazach psychicznych), które spełniały rolę hamulców psychicznych natury seksualnej, w negatywnych nastawieniach do seksualizmu, wpojonych przez środowisko wychowawcze itp. Nie negując siły wpływów czynników psychicznych i socjologicznych, coraz częściej zaczyna się ostatnio podkreślać rolę czynników biologicznych (konstytucjonalnych). Money (1961) stoi na stanowisku, że zdolność fizjologiczna uwarunkowana czynnikami biologicznymi jest składnikiem najważniejszym, determinującym u kobiety siłę reakcji seksualnych oraz zdolność do przeżycia orgazmu. Wydaje się, że prawda – jak to często bywa – leży pośrodku, tj. ostateczna reaktywność seksualna kobiety jest wypadkową równoczesnego oddziaływania wszystkich trzech wyżej wymienionych czynników, których siła zmienia się w procesie rozwoju ontogenetycznego kobiety. Największe zmiany zachodzą przy tym w obrębie czynników psychicznych, natomiast najmniejsze w obrębie czynników biologicznych. ,

Bardzo często z uplawami pochwowymi pozostają w związku nadżerki części pochwowej i uplawy szyjkowe.

Uplawy z wnętrza macicy dowodzą poważnych zaburzeń w obronie biochemicznej szyjki przed wtargnięciem bakterii chorobotwórczych. Zniszczenie czopa śluzu, zamykającego wejście do jałowego w warunkach prawidłowych wnętrza macicy, bądź w drodze mechanicznej, bądź też przez zakażenie go, decyduje o otwarciu drogi mikroorganizmom do wewnętrznych narządów rodnych.

Najczęstszym powodem powstawania uplawów z szyjki o podłożu zapalnym jest rzeżączka. Na drugim miejscu trzeba postawić bakterie ropne, wywołujące częste schorzenia po poronieniach, po porodach, a nawet w okresie miesiączki. Bardzo często powodem uplawów szyjkowych są też anatomiczne nieprawidłowości (pęknięcie szyjki po porodzie). W wiciu przypadkach nie można jednak stwierdzić żadnej uchwytnej ich przyczyny. Należy wtedy przyjąć, że źródłem uplawów mogą być zaburzenia hormonalne.

Niezależnie od guzów i nowotwoiów pochodzących z macicy, trąbek lub jajników spotykamy w więzadle szerokim, chociaż w bardzo rzadkich przypadkach, guzy rozwijające się z tkanek samego więzadia oraz z resztek ciała Wolffa.

Spośiód tych tworów na uwzględnienie zasługują przede wszystkim guzy przy- jajnika i nadjajnika. Rozwijają się one z pozostałości ciała i przewodu pranercza, a występują najczęściej w postaci torbieli.

– a)Torbiel nadjajnika (cystis epoephoron). Cienką ścianę kanalików nadjajnika utworzoną z tkanki łącznej i włókien sprężystych, a zawierającą często i włókna mięśni gładkich, wyściela nabłonek jednowarstwowy, walco...

Do zupełnego wypadnięcia macicy rzadko dochodzi. Zwykle bowiem, chociaż cała pochwa ulega wynicowaniu, część macicy pozostaje w miednicy małej dzięki wydłużeniu się szyjki w jej odcinku ponadpochwowym, a niekiedy nawet w dolnym odcinku trzonu.

Niezależnie od objawów, jakie wywołuje wypadanie macicy wraz z pewnymi, sąsiadującymi z nią narządami, utrzymywanie się przez czas dłuższy tego stanu chorobowego powoduje zmiany wtórne w częściach, które uległy tak znacznemu obniżeniu.'

Zmiany te dotyczą przede wszystkim ścian „worka przepuklinowego“, a więc wynicowanej pochwy. Napięcie jej przedniej ściany powoduje wygładzanie się i zanik poprzecznych fałdów pochwy. Powierzchnia tego narządu staje się sucha, twarda i przypomina w dotknięciu skórę wskutek zrogowacenia powierzchownych warstw nabłonka płaskiego. Nawet w przypadkach niezupełnego wypadania macicy z wydłużeniem jej dochodzi do zaburzeń w krążeniu krwi z powodu obniżenia się okolicy ujścia wewnętrznego

Jądra płodu mogą wytwarzać testosteron z grupy CiB-sterydów (na przykład z dehydroepiandrosteronu pochodzenia jądrowego lub nadner- czowego) już w 7 tygodniu życia płodowego (Jirasek i wsp., 1969). Biosynteza testosteronu z C2i-prekursorów pregnenolonu lub progesteronu zaczyna się niemal jednocześnie z histologicznym różnicowaniem komórek śródmiąższowych, to jest w 8-10 tygodniu życia płodowego (Siiteri, Wilson, 1974). Testosteron jest w tym okresie niezbędny do dojrzewania cewek nasiennych jądra i do prawidłowego przebiegu spermatogenezy. Działa bądź sam, bądź po konwersji na dwuhydrotestosteron, jako hormon regulujący maskulinizację wszystkich – oprócz jądra – struktur i procesów uwarunkowanych androgennie.

Tworzenie s...