Omocznia rosnąc zbliża się do kosmówki, która w tym czasie posiada na swoim obwodzie dużą liczbę kosmitów. Tkanka łączna omoczni wraz z jej naczyniami krwionośnymi rozpościera się na wewnętrznej stronie kosmówki i wrasta do poszczególnych kosmków, nie posiadających aż do tego czasu naczyń. W ten sposób kosmówka zostaje zaopatrzona w naczynia i dzięki temu płód zyskuje możność odżywiania się drogą naczyń kosmkowych. Kosmówka, przed zaopatrzeniem w naczynia, nosi nazwę kosmówki pierwotnej (chorion primitivum), a po zaopatrzeniu w krążenie, kosmówki prawdziwej (chorion verum) (ryc. 21 a, b). powstaje krążenie kosmkowe. Zawiązki naczyń płodowych powstają w mezodermie pierwotnej w ten sposób, że tworzą się w niej liczne ogniska krwiotwórcze i naczyniotwórcze, które, zlewając się ze sobą, tworzą sieć krwionośną. Wówczas mezoderma wrasta w palcowate wypustki trofoblastu, zbudowane z jednej warstwy komórek ekto- dermalnych, nazwane kosmkami pierwotnymi (ryc. 22 a, b). W ten sposób powstaje unaczynienie kosmków i one przejmują rolę odżywiania płodu. Omocznia, która u ssaków ma zasadnicze znaczenie dla wytworzenia krążenia płodowego, u człowieka nie gra żadnej roli. Omocznia u człowieka jest małym ślepym’uchyłkiem pęcherzyka żółtkowego, nie dochodzącym do kosmówki. Wraz z rozwojem zarodka u ssaków, owcdnia, która początkowo stykała się bezpośrednio z grzebietową stroną płodu, zaczyna gromadzić płyn owodniowy (liquor amnii) w coraz większych ilościach. Stopniowo rozciągana zbliża się do kosmówki, uciskając sobą przewód żółtkowy, oraz omocznię wraz z jej naczyniami krwionośnymi.
Komentarze