W eksperymentach in vitro udało się stwierdzić, że czysty FSH może sam stymulować syntezę estrogenów, oraz że u zwierząt pozbawionych przysadki podtrzymuje on wczesną fazę wzrostu mieszków i dojrzewanie pęcherzyków Graafa, nie wywierając przy tym wpływu ani na komórki śródmiąższowe, ani na luteinizację. Stwierdzono również, że komórki ziarniste z pęcherzyków przedowulacyjnych luteinizują in vitro spontanicznie, bez działania gonadotropin. Zjawiska te można jednak stwierdzić tylko w układach poddanych manipulacjom eksperymentalnym. Jest pewne, że w funkcjonującym jajniku regulacja sterydogenezy jest uwarunkowana przede wszystkim właściwym zestrojeniem syner- gicznego działania zarówno lutropiny jak i folitropiny. FSH – nawet przy bardzo wysokim poziomie w organizmie kobiety – nie jest w stanie sam wywołać dojrzewania mieszków jajowych. LH ma przy dojrzewaniu mieszków jajowych i przy owulacji decydujące znaczenie, ale jego działanie musi być poprzedzone działaniem FSH. LH działa bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem stymulacji biosyntezy hormonów sterydowych. Gromadzą się one w jamie mieszka jajowego przed owula- cją: progesteron około 10-11 dnia cyklu, estrogeny – około 12 dnia cyklu.
Nie wiadomo dokładnie, w jaki sposób regulowana jest biosynteza androgenów, służących jednocześnie jako prekursory estrogenów. Zarówno w mieszku jajowym jak w zrębie jajnika, ważnym źródle androgenów, szczególną rolę odgrywa stymulacyjne działanie lutropiny. Testosteron jest zdolny blokować wydzielanie LH przez przysadkę (Hassani i wsp,, 1978). Zręb jajnika wydziela dehydroepiandrosteron i androstendion oraz względnie małą ilość testosteronu i estrogenów. Produkcja estrogenów w zrębie jest połączona najbardziej z jego zewnętrzną częścią korową.
Komentarze