Spośród guzów nienowotworowych opisywano śródmaciczenie pępka i blizny pooperacyjnej (w piśmiennictwie polskim m. in. E. Kowalski). Jest to jednak schorzenie bardzo rzadkie.
Niekiedy tworzą się w powłokach krwiaki (kaematomata), które mogą przypominać rozwijające się w tym miejscu nowotwory. Krwiaki powstają najczęściej wskutek urazu mechanicznego, trafiają się jednak również w ciąży i podczas porodu, znacznie rzadziej po nagłych ruchach i wstrząsach, jeśli istnieje usposobienie do pękania naczyń krwionośnych, np. z powodu miażdżycy tętnic. Krwiaki powłok są czasem trudne do rozpoznania. Tworzą one bolesne, płaskie wzniesienie w miejscu odpowiadającym wylewowi krwi.
Spośiód guiów powłok brzusznych najbardziej znamienne są tzw. desmoidy. Są to łącznotkankowe, twarde guzy, o powierzchni gładkiej, rozrastające się w kierunku przebiegu mięśnia, z którego wychodzą. Trafiają się one przeważnie u kobiet między 25 a 35 rokiem życia, które rodziły. Być może zatem, że istnieje jakiś związek między ich powstaniem a przebytą ciążą i porodem. Niektórzy z badaczy (Sowiński) utrzymują, źe przyczyną powstawania desmoidu jest uraz bez względu na jego rodzaj. Guzy te wychodzą z części ścięgnistych mięśnia lub z powięzi i umiejscawiają się najczęściej w obrębie mięśnia prostego brzucha lub mięśnia skośnego zewnętrznego brzucha. Kształt mają podługowaty. Jeśli urosną przynajmniej do wielkości jaja, powodują dolegliwości, które polegają na miescowych promieniujących holach, zwłaszcza przy pewnych ruchach, a później na zaburzeniach czynnościowych pęcherza moczowego i narządów trawienia. Samoistne wyleczenie nawet większych desmoidów było opisywane. Bardzo rzadko ulegają zwyrodnieniu złośliwemu.
Komentarze