Klinicznie zapalenie przymacicza rozpoczyna się wysoką ciepłotą i dreszczami, jednocześnie położnica żali się na ostre bóle w dolnej części podbrzusza, co wskazuje, że w tym miejscu powstaje proces zapalny. Już po kilku dniach nawet badaniem zewnętrznym wyczuwamy powyżej jednej lub obu pachwin twarde, ostro odgraniczone opory.. Badaniem zestawionym łatwo wymacać nacieki przymacicza, sięgające aż do talerzy biodrowych, ostro odgraniczone od góry i przechodzące bez wyraźnej granicy na sklepienia, a nawet pochwę. W przypadkach zropienia nacieków krzywa ciepłoty wykazuje typ ropny ze spadkami w godzinach rannych, którym towarzyszą poty, i podniesieniami wieczornymi z uprzednim dreszczem. Tylko operacyjne opróżnienie ropnia lub jego samoistne przebicie się — jeśli wrota odpływu są dosyć szerokie — powoduje spadek ciepłoty. Jeśli zapalenie przymacicza jest tylko surowicze, to po upływie 10—14 dni ciepłota stopniowo opada i po kilku tygodniach wraz z wessaniem się nacieku następuje wyleczenie.
Najcięższą postacią zakażenia idącego drogą układu chłonnego lub przez jajowody jest zapalenie otrzewnej (peritonitis puerperalis septica). Drobnoustroje przez ścianę mięsną macicy przenikają do omacicza i następnie wywołują zapalenie otrzewnej. Zarazki najłatwiej przedostają się z błony śluzowej do jamy brzusznej w miejscu łożyskowym. Z chwilą wtargnięcia drobnoustrojów powstaje ogólne rozlane zapalenie otrzewnej, prawie zawsze kończące się śmiercią. Jako odczyn na działanie jadów powstaje w otrzewnej rzadki, s-uró- wiczo-ropny, kłaczkowaty wysięk między jelitami, a w większej ilości w wolniejszych przestrzeniach. Surowicówka wszystkich narządów wewnętrznych jest zaczerwieniona, mętna, pokryta nalotem, w którym zawsze drobnowidowo stwierdzamy drobnoustroje. Są to bardzo jado-wite postacie zarazków, gdyż bardzo łatwo przenikają przez ścianę macicy.
Komentarze