Jeśli obok obniżenia macicy stwierdzamy równocześnie jej tyłozgięcie, odprowadzenie macicy do prawidłowego położenia jest rzeczą konieczną, gdyż pozostawienie narządu w tyłozgięciu ponad szczeliną płciową, bez naturalnego jego podparcia, jak w przodozgięciu, groziłoby nadal spychaniem macicy ku dołowi podczas wysiłku fizycznego, kaszlu, parcia itd.
Tego rodzaju postępowanie można jednak zastosować tylko w przypadkach nieznacznego i świeżego obniżenia się macicy. Jeśli chodzi natomiast o obsunięcie się macicy i pochwy znaczniejszego stopnia, a więc przede wszystkim w przypadkach wypadaniaczęści rodnych, leczenie zachowawcze polega na zastosowaniu przyrządów, które podtrzymałyby odprowadzoną do pochwy uprzednio wypadłą macicę. Przyrządy te (krążki), których celem jest niedopuszczenie do nawrotu obniżenia lub wypadnięcia, muszą być tak zbudowane, aby nie wywierały zbytniego ucisku na ściany pochwy i nie sprawiały chorej żadnych dolegliwości.
W zasadzie wszelkie zastrzeżenia co do stosowania krążków podtrzymujących odprowadzoną do typowego położenia tylozgiętą macicę odnoszą się i do przypadków jej wypadania. Zakładanie krążków, gdy macica jest zupełnie wypadnięta (prolapsus uteri completes), nie zawsze jest jednak celowe, gdyż w tych przypadkach ściany pochwy nie są zwykle jędrne, wejście do niej jest bardzo szerokie, a brzegi szczeliny płciowej bardzo zwiotczałe. Wobec tego, że tkanki, które zamykają wejście do pochwy, tracą jędrność, każdy wysiłek fizyczny doprowadzi do wypchnięcia krążka na zewnątrz. Rzecz prosta, że owrzodzenia w pochwie lub jej stan zapalny są również przeciwwskazaniem do założenia krążka.
Komentarze