Działanie przeciwarytmiczne leków blokujących receptory fi-adrenergicz- ne (LBA) jest związane z ich wpływem stabilizującym na błonę komórkową oraz efektem „blokowania metabolicznego”. Wiąże się to z zahamowaniem tlenochlonnych procesów przemian tkankowych i zmniejszeniem zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen [13, 15]. Dokładniejsze omówienie mechanizmów działania przeciwarytmicznego LBA – p. objawy ze strony układu krążenia.
Propranolol (Inderai). Jest jednym z najskuteczniejszych leków prze- ciwarytmicznych, lecz jednocześnie o najsilniej wyrażonym działaniu kardiodepresyjnym. Nie ma działania kardiowybiórczego, ani też sympa- tykomimetycznego, dlatego też nie może być stosowany u chorych z jawną niewydolnością krążenia i objawami bronchospastycznymi. Jest natomiast bardzo ważnym lekiem w prewencji i leczeniu niemiarowości nadi komorowych, zwłaszcza przy nadmiernej aktywności układu adrener- gicznego i tarczycy, a także niemiarowości wywołanych toksycznym wpływem preparatów glikozydów naparstnicy [13, 15, 28].
Propranolol, podawany dożylnie w celu przerwania częstoskurczu, wymaga ciągłego monitorowania rytmu lek podaje się w dawce początkowej 1-3 mg, którą można powtórzyć po 2 – 5 min. Dalsze dodatkowe podawanie może być powtórzone nie wcześniej jak po 4 h. Łączna dawka nie powinna przekraczać 10 mg. Skuteczne dawki doustne mieszczą się w granicach 40 – 160 mg 2 – 3 razy dziennie.
Komentarze