Klonidyna – hamuje wątrobową glikogenolizę, blokuje wpływ adrenaliny hamujący uwalnianie insuliny.
Inhibitory monoaminooksydazy (np. tranylcypromina) – zwiększają tkankową wrażliwość na insulinę, pobudzają wydzielanie insuliny, przedłużają jej działanie.
Pentamidyna (Izotionan) – uszkadza komórki (ł wysp trzustki i uwalnia insulinę do krwi.
– 2, Leki zmniejszające stężenie glukozy o mniejszym znaczeniu klinicznym:
Guanetydyna – zwiększa tkankową wrażliwość na insulinę. Węglan litowy – zwiększa stężenie insuliny we krwi, nasila syntezę glikogenu.
Metyzergid – blokuje hamowanie uwalniania insuliny przez seroto- ninę u chorych na cukrzycę, nie wywiera tego wpływu u osób bez cukrzycy.
Rezerpina – zwiększa tkankową wrażliwość na insulinę. Salicylany – potencjalizują działanie insuliny, zwiększają tkankowe zużycie glukozy, zmniejszają glukoneogenezę.
Teofilina, aminofilina – nasilają uwalnianie insuliny w wyniku zwiększenia stężenia cAMP w komórkach fł wysp trzustki.
Neuroglikopenia w wyni-ku niepożądanych działań leków pojawia się często po dłuższym wysiłku fizycznym, u osób ograniczających spożycie węglowodanów szczególnie dotyczy ona dzieci i osób w wieku podeszłym, a także u osób z upośledzeniem czynności wątroby lub nerek.
Komentarze