Ośmiu naszych pacjentów wymiotowało (27,6 proc.), a 5 miało nudności (17,2 proc.). Byli to chorzy, u których obok pęknięcia nerki doszło w wyniku urazu do obrażenia mózgowia lub narządów układu trawiennego.
W każdym przypadku obrażenia nerki, stwierdziliśmy zmiany w moczu o charakterze białkomoczu oraz krwinko- lub krwiomoczu. Powyższe zmiany wraz z objawami ogólnymi sugerowały uszkodzenie nerki i były wskazaniem do wykonania urografii. Wyjątek stanowiło 1 dziecko' w ciężkim wstrząsie urazowym i krwotocznym, które wymagało natychmiastowej interwencji operacyjnej oraz 3 dzieci (10,3 proc.), u których krwiomocz szybko cofnął się i dolegliwości bólowe ustąpiły.
Leczenie dzieci z obrażeniami nerki i uszkodzeniem innych narządów trwało od 10 do 57 dni z wyjątkiem jednego pacjenta, który zmarł kilka godzin po przyjęciu. Przeciętny okres pobytu w Klinice wynosił
– 25,5 dnia. Leczenie rozpoczynali lekarze pogotowia ratunkowego na miejscu wypadku. W zależności od postaci obrażeń i stanu pacjenta w pierwszej kolejności podtrzymywano funkcję oddechu i krążenia, następnie zaopatrywano rany i unieruchamiano złamania.
Po przyjęciu do Kliniki wstępnie oceniano stan pacjenta i jeżeli istniała konieczność prowadzono akcję reanimacyjną. Ponieważ większość pacjentów trafiła do szpitala we wstrząsie pourazowym (27 przyp. –
– 93,1 proc.) wypełniano łożysko naczyniowe płynami izotonicznymi i podawano środki przeciwbólowe. Dzieciom z obrażeniami mózgowia podawano luminal oraz relanium jeżeli obserwowano u nich pobudzenie. W przypadkach wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego stosowano prze- ciwobrzękowo furosemid. Lek ten podawano również w przypadkach stłuczenia i obrzęku płuc.
Komentarze