Powstające po nich zrosty otrzewnowe lub przemieszczenia jajowodów mogą stać się powrodem wybitnego zwężenia lub zagięcia trąbek (np. po operacji Gilliam-Doleris) i powstania przeszkody, uniemożliwiającej wędrówkę jaja.
Tego samego rodzaju przeszkodę mogą tworzyć guzy umiejscowione w ścianie jajowodów (np. nowotwory, polipy, gruczolistość śródmaciczna – ryc. ioo, zgrubienia gruźlicze itp.).
Jajo zagnieżdżone w trąbce skazane jest na zagładę i to w zasadzie w pierwszych trzech miesiącach ciąży. Przyczyną tego są różnice w budowie anatomicznej śluzówki i mięśniówki jajowodów, w porównaniu z błoną śluzową i mięśniówką macicy, które z natury przygotowane są do rozwoju jaja płodowego.
Przekształcenie śluzówki jajowodów w doczesną, czyli tzw. odczyn doczesnej, może być tylko ograniczony, albowiem o wiele mniejsza ilość komórek lącznotkan- kowych w jej obrębie nie dopuszcza do wydatniejszego przerostu śluzówki. Przerost ten dotyczy właściwie tylko bezpośredniego otoczenia jaja zagnieżdżonego w trąbce, podczas gdy dalej położone jej części nie wykazują żadnych zmian mikroskopowych.
Zdolne do zagnieżdżenia jajo, które dostało się na błonę śluzową trąbki, wnika w nią natychmiast wskutek działania trofoblastu. Wniknięcie to następuje albo w fałdzie śluzówki (graviditas columnaris), albo między fałdami (graviditas interco- lumnaris), co jednak nie wpływa ostatecznie na miejsce usadowienia się jaja, Rozwoj jego w ścianie trąbki odbywa się albo bardzo powierzchownie między jej śluzówką i mięśniówką, albo pośród samej mięśniówki. Te ostatnie przypadki są znacznie częstsze, gdyż ze względu na cienkość błony śluzowej i niezdolność jej do przerostu jajo przenika z konieczności głębiej.
Komentarze