Ogólne zakażenie ustroju wywołane przez dwoinki Neissera jest zjawiskiem bardzo rzadkim. Rozpoznanie tego schorzenia możliwe jest wyłącznie po wyhodowaniu dwoinek Neissera z krwi chorej (rzadko w czystej kulturze), gdyż objawy kliniczne nie pozwalają na odróżnienie go od zakażeń wywołanych przez inne drobnoustroje. Maże ono wystąpić wskutek dużych wysiłków fizycznych u osób z rzeżączką w okresie ostrym. U kobiet należy do przypadków wyjątkowych. Częściej spostrzegane było u dzieci i u ciężarnych, przy czym punktem wyjścia dla ogólnego zakażenia jest – zdaniem najrozmaitszych badaczy – zapalenie przydatków w czasie, kiedy objawy zakażenia w zewnętrznych częściach płciowych już ustąpiły.
Rokowanie jest zawsze poważne, zwłaszcza w przypadkach mieszanego zakażenia, albowiem często tworzą się przerzuty, których powstanie w narządach szczegól nie ważnych może doprowadzić do zejścia śmiertelnego (zapalenie wsierdzia i osierdzia, zapalenie płuc i nerek), jakkolwiek w przebiegu tego rodzaju ogólnego zakażenia szczególnie narażone są na przerzuty błony surowicze oraz stawy (mo- noarlhritis sen polyarthritis gon.). U dzieci zapalenie stawów rzeżączkowe może wystąpić po zapaleniu sromu i pochwy.
Podane wyżej opisy, odnoszące się do przebiegu zakażenia dwoinkami Neissera najrozmaitszych narządów przewodu płciowego kobiety, dowodzą, że objawy i skutki tego schorzenia zależą w głównej mierze od jego umiejscowienia się. O ile ogranicza się ono do dolnych części kanału rodnego i nie przekracza ujścia wewnętrznego kanału szyjki macicznej, objawy kliniczne nie są ciężkie (gonorrkoea inferior).
Komentarze