Tlen podajemy do dróg oddechowych bezpośrednio z butli tlenowej, najlepiej za pomocą namiotu tlenowego. U niemowląt możemy też tlen doprowadzić do ustroju za pomocą 2 sond założonych, przez otwory nosowe do żołądka (jedna sonda służy jako przewód doprowadzający,, a druga odprowadzający tlen).

Okres wylęgania czerwonki waha się od kilku godzin do 7 dni. Obraz kliniczny. Choroba zaczyna się przeważnie nagle gorączką, wymiotami, ostrymi bólami brzucha oraz wolnymi stolcami, występującymi wśród gwałtownego parcia. Początkowo stolce są luźne o zabarwieniu kałowym, stopniowo jednak zjawia się w nich śluz, krew i w końcu ropa. Już w pierwszych godzinach liczba stolców może wynosić kilkanaście, w późniejszym okresie choroby może ich być kilkadziesiąt na dobę, a wypróżnienia stanowią wyłącznie grudki śluzu zmieszane z krwią i z ropą. Częste wypróżnienia połączone z bolesnym parciem na stolec, ostre bóle brzucha przyczyniają się do znacznego upadku sił i wyczerpania ogólnego. Dziecko staje się apatyczne, odwodnione, nierzadko zamroczone, majaczy. Szczególnie u małych dzieci szybko dochodzi do obrazu spotykanego w tzw. biegunkach toksycznych, w których na pierwszy plan wysuwa się wysuszenie oraz objawy ze strony układu nerwowego: senność, apatia, twarz maskowata przymu-sowe ułożenie kończyn, powolne ruchy, co pewien okres gwałtowny krzyk, nieraz drgawki. W przypadkach ciężkich dość szybko dochodzi do niedomogi krążenia i wśród zapaści może nastąpić zgon. Nawet w lżejszych postaciach czerwonki istnieje skłonność do zapaści.

Leczenie polega na podawaniu prednisonu, najpierw 2-0—4-0 mg na dobę, potem w dawkach podtrzymujących (np. 2 razy w tygodniu

W przebiegu choroby reumatycznej spotykamy krwinkomocz i białkomocz. Zmiany te mogą się nasilać i utrzymywać długo, dając obraz kłębuszkowego zapalenia nerek o charakterze rozlanym lub ograniczonym. W rzadkich przypadkach dochodzi do zapalenia reumatycznego tęczówki.

Hematologicznie — poza niedokrwistością znacznego stopnia o cechach niedokrwistości normobarwliwej lub nadbarwliwej — stwierdza się trombocytopenię oraz przyspieszenie liczby opadania czerwonych krwinek. Bezwzględne wartości białych krwinek zachowują się bardzo różnie. Bywają ostre białaczki, przebiegające z wysoką leukocytozą. W większości jednak ostrych białaczek dziecięcych stwierdza się prawidłowe liczby krwinek białych lub wręcz leukopenię. Bardzo znamiennym obja-wem ostrej białaczki dziecięcej jest granulocytopenia ze względną limfo- cytozą (we wzorze odsetkowym białych krwinek limfocyty stanowić mogą 1-0-0%). Obok limfocytów stwierdza się we krwi obwodowej patologiczne komórki białaczkowe, zwane paraleukoblastami. Są to młode, niezróżnicowane komórki limfocytopodobne, które przy mniejszym doświadczeniu osoby oglądającej preparat z krwi obwodowej często określane bywają jako limfocyty. Wahania bezwzględnej liczby białych krwi-nek w białaczce następują zwykle łącznie ze zmianami liczby paraleuko- błastów. I tak w przypadku wysokiej leukocytozy sięgającej np.

Noworodek rodzi się z leulcocytozą obojętnochłonną ok. 15 -0-0-0 i więcej, przy czym 7-0% ogólnej ilości krwinek białych stanowią granulocyty obojętnochłonne. Spadek ilości białych krwinek w pierwszych dniach życia odbywa się głównie kosztem obniżania się ilości granulocytów obojętnochłonnych. Prowadzi to do względnej limfocytozy, która w pierwszym roku życia osiąga 5-0—7-0% ogólnej liczby krwinek białych. Ta limfo- cytoza następnie wolno się zmniejsza i w piątym roku życia dziecko ma tyle samo limfocytów co granulocytów. Stosunki właściwe dla dorosłych, a więc około 7-0% granulocytów i 25% limfocytów, osiąga dziecko dopiero w wieku pokwitania.

Nowotwory jądra lub najądrza występują rzadko, nieraz powodują znaczne guzy w mosznie.

Zapalenie żołędzi (balanitis) i napletka (posthitis) lub obu łącznie (balanoposthitis) powstaje często na tle stulejki (phimosis), w wyniku zalegania mastki (smegma) i miejscowego drażnienia (np. masturbacja). Objawami tego są obrzęk, zaczerwienienie i bolesność napletka. Ujście cewki jest zwężone, a spod napletka wydobywa się ropna wydzielina. Wyjątkowo duży obrzęk może utrudniać oddawanie moczu. Stan zapalny zwykle trwa kilka dni.

Pod nazwą trombocytopatii rozumiemy rodzinnie występującą skazę krwotoczną, u podłoża której leży czynnościowa niewydolność i zmiany morfologiczne płytek, przy czym liczba tych płytek jest prawidłowa i tak w trombastenii Glanzmanna stwierdza się przy prawidłowym czasie krzepnięcia i krwawienia upośledzoną kurczliwość skrzepu (upośledzone wydzielanie retraktozymu?). Płytki nie wykazują zdolności do tworzenia skupień i w preparatach barwionych leżą osobno.

Niedokrwistość z niedoboru żelaza jest niedokrwistością niedobarwliwą, w przebiegu której spadek hemoglobiny jest niewspółmiernie duży w stosunku do obniżania się liczby czerwonych krwinek (często prawidłowej lub nieco poniżej normy). W związku z powyższym wskaźnik barwny jest mniejszy od 1. Krwinki czerwone są mniejsze od normalnych (mikrocyty), wykazują różną wielkość (anizocytozę), różnokształtność

Najczęściej mięsak chłonny rozprzestrzenia się z węzłów chłonnych śródpiersia łub krezki, przechodząc następnie na inne narządy układu limfatycznego i siateczkowo- -śródbłonkowego. Nacieki nowotworowe mogą się znajdować również w szpiku, czego konsekwencją jest niedokrwistość i trodbocytopenia. Rokowanie jest złe. Przemijające efekty lecznicze uzyskać można po naświetleniach promieniami rtg i stosowaniu nitrogranulogenu.

Zaburzenia w procesie hemostazy, zwane potocznie skazami krwotocznymi, można podzielić na następujące grupy:

– 1) skazy krwotoczne zależne od nieprawidłowości w układzie płytko- twórczym

– 2) ...

– b) WODY SrARCZANE

Wodami siarczanymi zwiemy wody zawierające pewien odsetek połączeń siarki. Wywierają one na ustrój silniejszy wpływ niż solanki, gdyż jon siarki jest dla ustroju bardziej obcy niż jony sodu lub chloru. Działając bardzo silnie na skórę i narząd krążenia wpływają pośrednio także na macicę i to nie tylko w stosowaniu zewnętrznym (natryski na podbrzusze i okolicę krzyżową), ale także jako napój. W schorzeniach ginekologicznych stosuje się głównie wody siarczane o słabszym stężeniu, które w leczeniu przewlekłych zapaleń macicy i jej przydatków dają dobre wyniki.

Polskie wody siarczane należą do najsilniejszych w Europie. Ze względu na ich skład chemiczny rozróżniamy grupę wód siarczano-słonych (np. Busko, Solice) i siarczano-wapniowych lub siarczano-wapniowo-magnezowych (np. Krzeszowice, Swoszowice). Wody ...