Przewlekle zapalenia sromu, pochwy oraz jajowodów leczy się środkami, które wpływają na zmniejszenie się wydzieliny, nieraz bardzo szkodliwej dla plemników. Szczególnie ważne jest wyleczenie istniejącej nadżerki części pochwowej (pseudo- erosio catarrhalis) oraz zeszycie ewentualnego rozdarcia szyjki macicznej. W przypadkach długotrwałych nieżytów śluzówki trzonu macicy wylyżeczkowanie daje dobre wyniki nie tylko dzięki usunięciu schorzałej bjony śluzowej, lecz także ze względu na występujące po nim przekrwienie oraz udrożnienie kanału szyjki.
Bardzo złe rokowanie dają przewlekle zapalenia trąbek i ich następstwa, gdyż mogą prowadzić do niedrożności jajowodów, zniszczenia ich śluzówki oraz rozległych nieraz zrostów w okolicy ujścia brzusznego. Leczenie niedrożności trąbek jest albo zachowawcze, albo operacyjne, przy czym to ostatnie daje stanowczo gorsze wyniki niż metody zachowawcze.
Spośród metod operacyjnych najłatwiejszym zabiegiem jest salpingostomia, która polega na przywróceniu drożności trąbki przez jej przecięcie na granicy między zarośniętą i nie zarośniętą częścią jajowodu i na stworzeniu nowego ujścia brzusznego. Wszczepienie trąbki do macicy lub wszczepienie jajnika do macicy, po nacięciu jej ściany i wprowadzeniu go do wnętrza tego narządu, daje wyniki bardzo niepewne. Wybór zabiegu operacyjnego zależy od tego, czy niedrożna jest część obwodowa, czy też przymaciczna jajowodu. W pierwszym przypadku wykonuje się salpingostomię, w drugim wszczepienie trąbki do macicy. Wszczepienie jajnika stosuje się, jeśli trąbki są niedrożne na całej długości.
Leczenie niepłodności, pozostającej w związku z niedomogą jajników, polega na doprowadzaniu do ustroju kobiecego hormonów płciowych, które z jednej strony działają w znamienny sposób na części rodne, z drugiej zaś przyczyniają się do uregulowania czynności dokrewnych jajników. Leczenie niepłodności w tych przypadkach jest równoznaczne z leczeniem niedomogi gruczołów płciowych żeńskich.
Zaburzenia natury psychicznej w dziedzinie płciowej są czasem jedynym objawem towarzyszącym niedomodze jajników. Stosowanie hormonów rujowych, przetworów wzmacniających cały ustrój oraz yohimbiny przez czas dłuższy może wpłynąć dodatnio na wzmożenie popędu płciowego, zwłaszcza jeśli połączone jest z podawaniem środków tonizujących układ nerwowy, a więc przede wszystkim fosforu, strychniny i arsenu. Oziębłość płciowa i bolesne spóikowanie, jako przejawy nerwicy płciowej, interesują w dużej mierze także lekarzy chorób nerwowych.
Komentarze