Z punktu widzenia położnika zajmują nas kształty i wymiary miednic,, a nie przyczyny, które je spowodowały. Odróżniamy kilka zasadniczych typów miednic (ryc. 137), które mają wpływ na mechanizm porodowy: 1. miednica prawidłowa, opisana już w fizjologii położnictwa, 2. miednica ogólnie jednostajnie ścieśniona, która ma kształt normalny, lecz wszystkie jej wymiary są zmniejszone. Następnie miednice, w których jeden wymiar został zmniejszony, co wpływa na kształt całej miednicy. Jeśli zmniejszony jest wymiar prze- dnio-tylny to powstaje 3. miednica płaska, która może też być
– 4. miednicą płaską ogólnie ścieśnioną. Przeciwieństwem jej jest bardzo rzadko 5. miednica poprzecznie ścieśniona. Tutaj zbliżone są do siebie boczne ściany miednicy i dlatego wymiar po- przeczny jest zmniejszony. Na koniec 6. miednica skośnie ścieśniona i 7. miednica spadnięta (osteomalatyczna i kręgozmy- kowa), stanowią dwa typowe obrazy nieprawidłowego kształtu miednicy. Podział powyższy jest wyłącznie schematyczny, gdyż w zależności od różnych przyczyn, powstaje szereg nieprawidłowych miednic o typach nieustalonych. Rozipatrzyimy szczegółowiej główne typy ścieśnionych miednic, z którymi najczęściej spotykamy się w praktyce położniczej.
– a) miednica ogólnie jednostajnie ścieśniona (pelvis aequábiliter justo minor).
Grupa ta obejmuje miednice, których wszystkie wymiary są równomiernie mniej lub więcej zmniejszone i stanowią jakoby miniaturą miednic prawidłowych (ryc. 138). W większości przypadków powstanie ich znajduje wyjaśnienie w słabym rozwoju całego kośćca.
Nierzadko spotykamy w tej grupie miednic takie typy, które noszą cechy dziecięce (pelvis intantilis sea juvenilis). Wydaje się, że ich prawidłowy rozwój w życiu płodowym i dziecięcym nagle został zahamowany. Kość krzyżowa w tych miednicach jest mocno odsunięta ku tyłowi, wzgórek kości krzyżowej leży wysoko i jest mało wypu- klony do miednicy, dlatego też kształt wchodu nie jest poprzecznie owalny, ale raczej okrągły lub nawet podłużny. Kobiety z takimi miednicami wykazują i inne cechy nie- dokształcenia: wtórne cechy płciowe są słabo rozwinięte, narządy rodne o cechach dziecięcych, sutki małe, owłosienie skąpe a cały wygląd dziecięcy.
Drugą odmianą tej grupy miednic są miednice typu męskiego (pelvis viri- lis), gdyż kości ich są mocne i twarde, a kształt zbliża się do miednicy męskiej. Łuk łonowy jest wąski, kość krzyżowa również, jama wysoka i często lejkowata. Miednice tego typu obserwujemy u kobiet dużych, mocno zbudowanych (viragines).
Na koniec w tej grupie miednic obserwujemy w pewnych przypadkach w całym kośćcu wyraźne znamiona przebytej krzywicy i temu należy przypisać drobne kości i zatrzymanie wzrostu osobnika.
Komentarze