Patogenezę zarówno stiuszczenia, jak i martwicy wątroby można omówić łącznie. Zjawisko to badano za pomocą związków o charakterze doświadczalnym, jak pestycyd dieldryna (węglowodór podstawiony chlorem) lub czterochlorek węgla. Przebieg bezpośredniego działania hepatotoksycznego można podzielić na 4 fazy:
– 1. Indukcja enzymatyczna – zwiększenie zawartości białka mikroso- mów, cytochromu P-450, gładkiej siateczki endoplazmatycznej i masy wątroby.
– 2. Wytwarzanie „stanu równowagi” pomiędzy dopływem toksyn a zwiększoną ilością enzymów odtruwających, który utrzymuje tolerancję na preparat.
– 3. Zmniejszenie aktywności enzymów metabolizujących leki pomimo utrzymywania się dużej ilości siateczki endoplazmatycznej. Jednocześnie pojawiają się biochemiczne i morfologiczne oznaki rozpadu mitochon- driów. Zmniejsza się zdolności detoksykacji, ilość toksyn we krwi szybko wzrasta.
– 4. Stłuszczenie wątroby (niewydolność biosyntezy białek nośnikowych dla tłuszczów – a po lipo pro tein) i martwica hepatocytów.
Poniżej omówiono wybrane przykłady bezpośredniego hepatotoksycznego działania leków.
Komentarze