STIUSZCZENIE I MARTWICA WĄTROBY

Patogenezę zarówno stiuszczenia, jak i martwicy wątroby można omówić łącznie. Zjawisko to badano za pomocą związków o charakterze doświadczalnym, jak pestycyd dieldryna (węglowodór podstawiony chlorem) lub czterochlorek węgla. Przebieg bezpośredniego działania hepatotoksycznego można podzielić na 4 fazy:

– 1. Indukcja enzymatyczna – zwiększenie zawartości białka mikroso- mów, cytochromu P-450, gładkiej siateczki endoplazmatycznej i masy wątroby.

– 2. Wytwarzanie „stanu równowagi” pomiędzy dopływem toksyn a zwiększoną ilością enzymów odtruwających, który utrzymuje tolerancję na preparat.

– 3. Zmniejszenie aktywności enzymów metabolizujących leki pomimo utrzymywania się dużej ilości siateczki endoplazmatycznej. Jednocześnie pojawiają się biochemiczne i morfologiczne oznaki rozpadu mitochon- driów. Zmniejsza się zdolności detoksykacji, ilość toksyn we krwi szybko wzrasta.

– 4. Stłuszczenie wątroby (niewydolność biosyntezy białek nośnikowych dla tłuszczów – a po lipo pro tein) i martwica hepatocytów.

Poniżej omówiono wybrane przykłady bezpośredniego hepatotoksycznego działania leków.

Komentarze

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>