Dobre wyniki daje galwanizacja wewnątrzmaciczną w przypadkach przewlekłych zapaleń śluzówki i mięśniówki macicy. Jeśli procesowi zapalnemu nie towarzyszą krwawienia, wprowadza się do macicy katodę, w przeciwnym przypadku anodę i wtedy stosuje się prąd o wysokim natężeniu, a więc 50-100 miliamperów, każdorazowo w ciągu około 5 minut. W ostatnich czasach zalecano stosowanie wewnątrzmacicznej galwanizacji w przypadkach atonicznych krwotoków poporodowych jako metody naprzemiennej wraz z przepłukiwaniem macicy gorącą wodą i masażem macicy od wewnątrz ( który można wykonać przy pomocy samej elektrody anodowej).
Faradyzacja wewnątrzmaciczną miała dawniej większe zastosowanie niż obecnie zarówno w przypadkach braku miesiączki, jak i w krwawieniach czynnościowych u młodych dziewcząt i kobiet, których macice wykazywały cechy niedorozwoju. Prąd faradyczny wpływał w tych przypadkach dodatnio na krążenie krwi w macicy i jej otoczeniu oraz pobudzał do skurczu mięsień maciczny. Stosowanie prądu galwanicznego i faradycznego było zawsze przeciwwskazane w ginekologii w przypadkach ostrych zmian zapalnych części rodnych, i to przede wszystkim na tle zakażenia rzeżączkowego, gdyż drażniące działanie prądu powodowałoby pogorszenie się sprawy chorobowej.
– b) Arsonwalizacja. Miejscowe stosowanie prądów o wysokim natężeniu (arsonwaiizacja) zaleca się w terapii świądu sromu oraz pieczenia i świądu okolicy odbytu. Używa się w tym celu zarówno małych, specjalnie zbudowanych przyrządów (Radiolux itp.), jak wielkich aparatów . (Fulgur-Sanitas, Invicius itd.), które mają tę wyższość nad pierwszymi, że nie wytwarzają tyle ciepła i że iskry ich nie sprawiają bólu.
Komentarze