Istotna jest metoda oceny wyników testu hamowania migracji. Na ogół obliczany jest tzw. wskaźnik hamowania migracji, tj. stosunek migracji pod wpływem antygenu do migracji bez udziału antygenu. Za odczyn dodatni przyjmowany jest wskaźnik poniżej 0,75. Metoda ta może być przyczyną biędów w interpretacji wyników, ponieważ są one średnią wyników uzyskanych od kilku osób. Prawidiowsza jest ocena za pomocą analizy wariancji, która pozwala na równoczesną ocenę kilku grup wyników oraz różnic rozrzutu wyników wewnątrz grup i pomiędzy nimi (wg Blaton i wsp. – dane nieopublikowanc),
Í1. Test immunocytoadherencji (ICA, rozetkowy). Został on opisany przez Nota i wsp. [42] jako przydatny w wykrywaniu uczulenia na leki. Test ten wprowadzili do praktyki w 1967 r. Cruchaud i Frei [11].
Polega on na wiązaniu na powierzchni swoiście uczulonych limfocytów antygenu opłaszczonego na krwinkach czerwonych zwierzęcych.
Testem tym można wykryć alergię na penicylinę i cefalosporyny [19, 20, 21] oraz sulfonamidy i pochodne fenotiazyny. Jak wskazują dane Girarda [20] w grupie 250 badanych był on mniej czuły (58% wyników dodatnich) niż próby śródskórne (80%) i TTL (84%) w wykrywaniu uczulenia na penicylinę. Transformacja blastyczna in vivo. Niektórzy autorzy zaobserwowali, że u osób uczulonych na leki stwierdza się we krwi obwodowej zwiększenie liczby komórek biastycznych w porównaniu z osobami zdrowymi, u których występują one tylko pojedynczo. Lalia i Virolainen [22] oznaczali metodą autoradiograficzną odsetek komórek biastycznych iim- foidainych i szpikowych u chorych ze zmianami skórnymi wywołanymi przez różne leki, najczęściej sulfonamidy. Zwiększenie liczby komórek biastycznych, w większości przypadków zgodne z wynikiem testu ekspozycji, stwierdzili u chorych ze zmianami rumieniowymi.
Komentarze