Zaburzenia w procesie hemostazy, zwane potocznie skazami krwotocznymi, można podzielić na następujące grupy:
– 1) skazy krwotoczne zależne od nieprawidłowości w układzie płytko- twórczym
– 2) skazy naczyniowe
– 3) koagulopatie.
SKAZY KRWOTOCZNE ZALEŻNE OD NIEPRAWIDŁOWOŚCI W UKŁADZIE PŁYTKOTWÓRCZYM. Rolę płytek w procesie hemostazy można streścić w wielkim skrócie następująco. „Korek” utworzony z płytek tamponuje krwawiące naczynie krwionośne. Równocześnie płytki uwalniają szereg czynników płytkowych (1, 2, 3, 4), serotoninę i relraktozym. Czynniki płytkowe współdziałają w samym procesie krzepnięcia krwi. Serotonina, dzięki swoim własnościom obkurczania naczyń krwionośnych, hamuje krwawienie włośniczkowe, słabiej żylne. Dzięki retraktozymowi dochodzi do kur-czenia się, a tym samym stabilizowania miękkiego i wiotkiego skrzepu.
Najczęstszymi zaburzeniami w układzie płytkotwórczym są stany związane ze zmniejszeniem się ilości płytek krwi (małopłytkowości). Znikomą tylko część omawianych tu zaburzeń stanowią skazy zależne od wadliwej funkcji płytek (trombocytopatie). Nie ma bezwzględnej zależności między liczbą płytek a występowaniem skazy krwotocznej. Na ogół jednak skaza ujawnia się, gdy liczba płytek spadnie niżej 7-0 -0-0-0. „Wartością krytyczną”, poniżej której należy oczekiwać krwawienia, jest liczba 3-0 -0-0-0 płytek.
Komentarze