Leki ß-adrenolityczne we wczesnym okresie ich stosowania okazały się skuteczne w zapobieganiu i hamowaniu zaburzeń miarowości pracy serca, występujących w czasie narkozy chirurgicznej. Payne i wsp. [780] stwierdzili u 22 chorych, u których w czasie narkozy chloroformowej, cy- klopropanowej lub halotanowej wystąpiły przedwcześnie pobudzenia komorowe, że dożylne podanie propranololu przywraca prawidłową czynność serca. W 16 przypadkach jednorazowa dawka 10 mg leku okazała się wystarczająca, w 6 pozostałych dawka ta wymagała powtórzenia. McClish [687] u 115 chorych obserwował zaburzenia miarowości pracy serca w czasie narkozy halotanowej. W większości przypadków niemiaro- wości komorowych propranolol podany dożylnie w dawce 1 – 2 mg przywracał zatokowy rytm serca, a w niemiarowościach ponadkomorowych zwalniał wyraźnie czynność komór.
Johnstone [509] badał wpływ propranololu na zaburzenia miarowości serca, jakie wystąpiły u 100 spośród dużej liczby chorych poddanych zabiegom chirurgicznym. Propranolol znosił niemiarowości komorowe, które wystąpiły u chorych usypianych cyklopropanem lub halotanem. Propranolol wprawdzie zwalnia czynność i zapobiega niemiarowościom serca w czasie narkozy halotanowej, ale również poważnie zwiększa hipoten- syjnie działanie halotanu. W związku z tym autor uznał, że w narkozie halotanowej propranolol powinien być podawany bardzo ostrożnie łącznie z atropiną, która przeciwdziała wystąpieniu tych niekorzystnych objawów.
Interakcja propranololu i halotanu może prowadzić do niebezpiecznych następstw związanych z kardiodepresją i objawami bronchospastycznymi [231, 1039].
Praktolol i alprenolol wydaje się mieć korzystniejsze działanie od propranololu w niemiarowościach serca występujących u chorych w narkozie halotanowej. Propranolol skutecznie znosi zaburzenia miarowości występujące w czasie narkozy chirurgicznej u chorych z tyreotoksykozą oraz u chorych z guzem rdzenia nadnerczy.
Komentarze